Οι αριθμοί υποδηλώνουν κύματα ταλαντώσεων στο ενεργειακό πεδίο του Σύμπαντος. Γι’ αυτό οι αριθμοί συνδέονται με την ζωή μας και με όλο τον κόσμο. Και όπως οι αριθμοί δεν τελειώνουν ποτέ, έτσι κι ο κόσμος δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος. Αλλά μονάχα φυσική συνέχεια έχει, η οποία εκτείνεται εις το άπειρο. Και όπως θα δούμε παρακάτω, οι αριθμοί προϋπήρχαν της ανθρωπότητας, γι’ αυτό καθορίζουν την συνείδησή μας, παρά καθορίζονται από αυτήν.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το θαυμαστό ταξίδι στην απόκρυφη γνώση. Βλέπουμε από τους πανάρχαιους χρόνους να αποδίδεται στους αριθμούς μια μυστηριακή και συμβολική σημασία, παρόλο που πολλά έθνη χρησιμοποιούσαν τα γράμματα της αλφαβήτου για να παραστήσουν αριθμητικές ιδέες. Είναι γεγονός ότι αρχαίοι λαοί (Αιγύπτιοι, Χαλδαίοι, Έλληνες, Ιουδαίοι) γνώριζαν τα μυστήρια που ήταν σε θέση να αποκαλύψουν οι αριθμοί, κι έτσι ανέπτυξαν ολόκληρη επιστήμη αριθμητικών ιδεών, εντελώς ξεχωριστή από τα μαθηματικά.
Η συσχέτιση των αρχαίων δοξασιών για τους αριθμούς με τα γράμματα της αλφαβήτου, τους Πλανήτες με τα Αστέρια, τα Ζώδια με τους Αστερισμούς και άλλα αστρονομικά μεγέθη, ασκούσαν μια μορφή μαντείας. Αν και ο κάθε αριθμός από μόνος του έχει την δική του, ξεχωριστή αποκρυφιστική και συμβολική έννοια, σκοπός της παρούσης μονογραφίας είναι αποκλειστικά ο αριθμός δώδεκα.
Το 12 είναι πολλαπλάσιο τόσο του αθροίσματος όσο και του γινόμενου των ψηφίων του. Αυτός ο πραγματικά τέλειος (μαθηματικά θεσπέσιος) αριθμός αντιπροσωπεύει έναν πλήρη κύκλο και παρουσιάζει ιδιότητες που ήταν από τις πιο αξιοσημείωτες στους αρχαίους πολιτισμούς. Γιατί ο αριθμός 12 έχει άμεση σχέση με τον ζωδιακό κύκλο, καθώς και με τους μήνες στους περισσότερους πολιτισμούς, είτε χρησιμοποιούσαν σεληνιακό ημερολόγιο είτε ηλιακό ημερολόγιο.
Η αρμονία των αριθμών διέπει το Σύμπαν και ρυθμίζει την κίνηση των ουρανίων σωμάτων, φανερώνοντας μια κοσμική τάξη. Και η συμμετρία του αριθμού δώδεκα είναι αρχέγονα συνδεδεμένη στο υποσυνείδητό μας με το συμβολικό σχήμα του ζωδιακού κύκλου. Όταν ο ζωδιακός κύκλος διαιρεθεί: Διά δύο αντιπροσωπεύει την Αντίθεση. Διά τρία αντιπροσωπεύει το Τρίγωνο. Διά τέσσερα αντιπροσωπεύει το Τετράγωνο. Διά πέντε αντιπροσωπεύει το Πεντάγωνο (Quintile). Διά έξι αντιπροσωπεύει το Εξάγωνο. Διά επτά αντιπροσωπεύει το Επτάγωνο (Septile). Διά οχτώ αντιπροσωπεύει το Ημιτετράγωνο. Διά εννέα αντιπροσωπεύει το Εννεάγωνο (Novile). Διά 10 αντιπροσωπεύει το Δεκάγωνο (Decile). Διά ένδεκα αντιπροσωπεύει το Ενδεκάγωνο (Undecile). Και τέλος, όταν ο ζωδιακός κύκλος διαιρεθεί με τον αριθμό δώδεκα αντιπροσωπεύει το Ημιεξάγωνο.
Η σπουδαιότητα του αριθμού 12 φαίνεται να προέρχεται από αρχαϊκό δωδεκαδικό σύστημα, που πιθανώς ήταν το μοναδικό σύστημα αρίθμησης κατά την νεολιθική εποχή και παρέμεινε ως συμπληρωματικό του δεκαδικού συστήματος, μέχρι σήμερα. Η δωδεκάδα, ο χωρισμός της μέρας και της νύχτας σε 12 ώρες και του έτους σε 12 μήνες, αποτελούν κατάλοιπα του αρχέγονου δωδεκαδικού συστήματος αρίθμησης.
Το 12 αντιπροσωπεύει τις 12 ιεραρχίες των αρχαίων γραφών που καθόριζαν με την σειρά τους 12 αστερισμούς της ουράνιας ζωδιακής ζώνης. Πρώτοι οι Σουμέριοι ιερείς-αστρονόμοι διαίρεσαν το έτος σε μικρότερες μονάδες. Έτσι το σεληνιακό τους έτος είχε δώδεκα μήνες των 30 περίπου ημερών και το ημερονύκτιό τους είχε δώδεκα ντάννα. Καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός 12 αποτελούσε μία τεχνική για την διαίρεση της ροής του χρόνου κι όπως γνωρίζουμε οι δωδεκάδες σχετίζονται είτε ευθέως, είτε με έμμεσο τρόπο, με Σημεία του Ζωδιακού, τα οποία είναι μέρη του μεγάλου κύκλου του ουρανού.
Ευρήματα ανασκαφών μαρτυρούν ότι ήδη από το 2.400 π.Χ χρησιμοποιούσαν το ηλιακό έτος των 360 ημερών που το διαιρούσαν σε 12 μήνες των 30 ημερών. Αυτό φαίνεται και στο Βαβυλωνιακό ημερολόγιο. Αλλά μόνο στην εποχή του βασιλιά Χαμουραμπί (1955-1913 π.Χ.) επιβλήθηκε η ομοιομορφία στο ημερολόγιο και δόθηκαν στους μήνες ονόματα τα οποία χρησιμοποιούνται ως σήμερα, παραφρασμένα στο εβραϊκό, στο συριακό και στο λιβανέζικο ημερολόγιο.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διαίρεσαν την μέρα σε 12 ώρες (χαρού) και σε 12 ώρες την νύχτα. Οι 12 ημερήσιες ώρες προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν επί της κεφαλής τους τον δίσκο του Ήλιου, ενώ οι 12 νυχτερινές ώρες προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν επί της κεφαλής τους ένα αστέρι.
Στην Ανατολή και συγκεκριμένα στην Κίνα ο ζωδιακός κύκλος αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα που το καθένα ασκεί επίδραση για έναν ολόκληρο χρόνο. Οι αντιστοιχίες είναι:
Κριός = Δράκοντας
Ταύρος = Φίδι
Δίδυμοι = Ίππος
Καρκίνος = Κατσίκα
Λέων = Πίθηκος
Παρθένος = Πετεινός
Ζυγός = Σκύλος
Σκορπιός = Αγριόχοιρος
Τοξότης = Αρουραίος
Αιγόκερως = Βουβάλι
Υδροχόος = Τίγρης
Ιχθύες = Λαγός
Στους περισσότερους αρχαίους λαούς οι 12 πρώτες ημέρες του έτους ήταν πολύ σπουδαίες από θρησκευτική άποψη, διότι ήταν αφιερωμένες σε ειδικές ιεροτελεστίες. Με αυτές τις 12 ημέρες συνδέθηκε η γιορτή της μεγάλης νύχτας όταν οι Κινέζοι αστρονόμοι συνειδητοποίησαν την φαινομενική κίνηση του Ήλιου και την δίοδό του από τα ηλιοστάσια. Επίσης οι Κινέζοι πιστεύουν ότι η υγεία εκφράζεται με το «τσι», την ζωτική ενέργεια που κυκλοφορεί μέσα στο σώμα σε μια σειρά από μεσημβρινούς, αόρατα κανάλια τα οποία κυλούν κάτω από το δέρμα μας. Υπάρχουν 12 κύρια ζεύγη μεσημβρινών για κάθε πλευρά του σώματος. Σε αυτά τα 12 κύρια ζεύγη βασίζεται και η φιλοσοφία του βελονισμού.
Στην Εβραϊκή παράδοση -και πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με το ιερό βιβλίο Ταλμούδ-, οι πρώτοι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν ημερολόγιο με δώδεκα σεληνιακούς μήνες, όπως επίσης και ο συμβολισμός των 12 Φυλών του Ισραήλ που είναι καθαρά Ζωδιακός. Η παράδοση αναφέρει ότι η βασίλισσα του Σαββά επιστρέφοντας από την Ιερουσαλήμ στην πατρίδα της συνοδευόταν από 12.000 Εβραίους, από τις 12 Φυλές του Ισραήλ με 12 κριτές επικεφαλής.
Μετά τον Πυθαγόρα, ο Φίλωνας ο Ιουδαίος θεωρούσε τον αριθμό 12 πολύ ιερό. «Το δωδεκάεδρο είναι ένας τέλειος αριθμός». Αυτός βρίσκεται και στα σημεία του Ζωδιακού, προσθέτει ο Φίλωνας, που ο Ήλιος επισκέπτεται σε δώδεκα μήνες και προς τιμήν αυτού του ψηφίου ο Μωυσής διαίρεσε το έθνος του σε δώδεκα φυλές, εγκαθίδρυσε τους δώδεκα άρτους της προθέσεως και τοποθέτησε δώδεκα πολύτιμους λίθους γύρω στο εφόδ των ποντίφικων.
Δώδεκα ήταν οι πολύτιμοι λίθοι στο περιστήθιο του Αρχιερέα με τα εξής ονόματα: Σάρδιος, Τοπάζιο, Σμάραγδος, Άνθραξ, Σάπφειρος, Αδάμας, Λιγύριο, Αχάτης, Αμέθυστος, Βηρύλλιο, Όνυξ, Ίασπις (Εξ. ΚΗ΄)
Δωδεκακώδων ονομαζόταν ο χιτώνας του μεγάλου αρχιερέα, δώδεκα ήταν οι υπουργοί και δώδεκα οι οικονόμοι του Σολομώντα. Επίσης σε δωδεκάδες χωρίζονταν τα ιερά σκεύη στον ναό του: «Τρυβλία αργυρά δώδεκα, φιάλαι αργυραί δώδεκα, θυϊσκαι χρυσαί δώδεκα».
Δώδεκα οι φυλές σε σχέση με τον ζωδιακό κύκλο:
Κριός - Βενιαμίν,
Ταύρος - Ρουβίμ,
Δίδυμοι - Συμεών,
Καρκίνος - Λεβύ,
Λέων - Ιούδας,
Παρθένος - Ζαβουλών,
Ζυγός - Ισαάχαρ,
Σκορπιός - Δαν,
Τοξότης - Γαδ,
Αιγόκερως - Ασήρ,
Υδροχόος - Νεφθαλίμ,
Ιχθείς - Ιωσήφ.
Δώδεκα και οι μικροί προφήτες:
Ωσηέ,
Αμώς,
Μιχαίας,
Ιωήλ,
Οβδιού,
Ιωνάς,
Ναούμ,
Αββακούμ,
Σοφονίας,
Αγγαίος,
Ζαχαρίας,
Μαλαχίας.
Και δωδεκαπρόφητο καλείται περιληπτικά το σύνολο των βιβλίων τους. Επίσης οι Καβαλιστές δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στις δώδεκα μεταθέσεις του Τετραγράμματου, (το απρόφερτο όνομα του Ιεχωβά):
IHVH,
VHIH,
HIHV,
HVHI,
IHHV,
IVHH,
HVIH,
VIHH,
HHVI,
HHIV,
HIVH,
VHHI.
Ακόμη σύμφωνα με απόκρυφα βιβλία οι δώδεκα μήνες έχουν από έναν προστάτη άγγελο, καθώς και οι δώδεκα ώρες της ημέρας και οι δώδεκα ώρες της νύχτας. Εκτός από τον αγαθό άγγελο κυριαρχεί και ένας υπηρέτης, που θεωρείται σαν δαίμονας πονηρός.
Μήνες - Άγγελοι - Ώρες - Άγγελοι - (Δαίμονες):
Ιαν. Γαβριήλ, 1ηπ.μ/1ημ.μ, Αγαθοήλ/Ασπραήλ, Γουλιών/Στραγιτόν
Φεβ. Βαρχιήλ, 2ηπ.μ/2ημ.μ, Νιδουήλ/Θυκιήλ, Βιζική/Στανθυρός
Μάρ. Μαχιδιήλ, 3ηπ.μ/3ημ.μ, Εμφινοήλ/Γλικυδώλ, Ζορζορί/Πιζιτώρ
Απρ. Ασμοδέλ, 4ηπ.μ/4ημ.μ, Κανιανέλ/Χαλκιδών, Φαριώθ/?πραξ
Μάι. Αμβριήλ, 5ηπ.μ/5ημ.μ, Νεσελιήλ/Ψαλκετιός, Ερμάγερ/Νυφών
Ιούν. Μυριή, 6ηπ.μ/6ημ.μ, Καριφέλ/Στουφουήλ, Κακλούδαλος/Οτριχός
Ιούλ. Βερχιήλ, 7ηπ.μ/7ημ.μ, Κανιέλ/Δεανκόν, Τανταλής/Χιμέρ
Αύγ. Χαμαλιήλ, 8ηπ.μ/8ημ.μ, Μουρκιήλ/Ασφροδιέλ, Θαπνύξ/Μολί
Σεπ. Ουριήλ, 9ηπ.μ/9ημ.μ, Τορατσήλ/Τετιλώτ, Ελιασέλ/Καπνιθέλ
Οκτ. Βαρβιήλ, 10ηπ.μ/10ημ.μ, Κυρτοήλ/Γοργιέλ, Αμήχ/Ταχμάν
Νοέ. Αδραχιήλ, 11ηπ.μ/11ημ.μ, Αρμοήλ/Βετανιήλ, Γαλγιδών/Ουκισέμ
Δεκ. Χαναηλ, 12ηπ.μ/12ημ.μ , Αραήλ/Πολιών, Εφρύξ/Κνιφώρ
Η Ελληνική Μυθολογία είναι πλούσια στην σχέση του αριθμού 12 και των συνδέσεών του: Οι Ολύμπιοι Θεοί ήταν δώδεκα και παρακάτω βλέπουμε μια σχέση του δωδεκάθεου μεταξύ Πουλιών, Ζώων και Ανθέων:
Αθηνά: Κουκουβάγια - κατσίκα - ελιά,
Αφροδίτη: Περιστέρι - τράγος - μυρτιά,
Απόλλων: Πετεινός - ταύρος - δάφνη,
Ερμής: Ίβις - σκύλος - φουντουκιά,
Ζεύς: Αετός - Ελάφι - αγριοκαστανιά,
Δήμητρα: Σπουργίτι - γουρούνα - μηλιά,
Ήφαιστος: Χήνα - όνος - πυξαριά,
Άρης: Κίσσα - λύκος - κρανιά,
Άρτεμις: Κάργια - ελαφίνα - φοινικιά,
Εστία: Ερωδιός - λιοντάρι - πεύκο,
Ήρα: Παγόνι - πρόβατο - αγκάθι,
Ποσειδών: Κύκνος - άλογο - φτελιά.
Οι δε Τιτάνες σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν 12, τέκνα του Ουρανού και της Γαίας. Έξι άρρενες: Ωκεανός, Κάος, Κοίος, Υπερίων, Ιαπετός, Κρόνος και Έξι θήλεις: Θυία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Τηθύς, Φοίβη.
Την επόμενη σχέση την βρίσκουμε στους 12 άθλους του Ηρακλή -που όπως φαίνεται είναι εμβλήματα του Ήλιου στο πέρασμά του από τα 12 ζώδια-. Δεν θα αναλύσω στην μικρή μονογραφία τις ερμηνείες των άθλων του Ηρακλή που είναι σε όλους γνωστές. Απλά θα αναφέρω την αστρονομική-αστρολογική έννοια που δείχνει την αντιστοιχία του Ήλιου με τους ζωδιακούς οίκους και αστερισμούς σε σχέση με τα κατορθώματα των ηρώων της ελληνικής μυθολογίας:
Κριός: Τα άλογα του Διομήδη,
Ταύρος: Ο Ταύρος της Κρήτης,
Δίδυμοι: Τα μήλα των Εσπερίδων,
Καρκίνος: Η Κερυνίτης Έλαφος,
Λέων: Το λιοντάρι της Νεμέας,
Παρθένος: Η Ζώνη της Ιππολύτης,
Ζυγός: Ο Ερυμάνθειος Κάπρος,
Σκορπιός: Η Λερναία Ύδρα,
Τοξότης: Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες,
Αιγόκερος: Ο Κέρβερος του Άδη,
Υδροχόος: Οι Σταύλοι του Αυγεία,
Ιχθείς: Τα βόδια του Γηρυόνη.
Δώδεκα ήταν και οι γιοι του Ιπποκόοντα, του σφετεριστή του βασιλικού θρόνου της Σπάρτης. Η Λητώ σε 12 ημέρες έφτασε στην Δήλο για να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Η Θεανώ, η κόρη του Κισσέως και σύζυγος του Αντήνορου, ιέρεια της Αθηνάς στην Τροία «δυοκαίδεκα βους» θα θυσίαζε στην θεά Αθηνά αν στέφονταν εναντίον του Διομήδη και συμπονούσε την πόλη των Τρώων, τις συζύγους τους και τα μωρά τους.
Ο Αχιλλέας θυσίασε 12 Τρώες προς τιμήν του νεκρού Πάτροκλου. Την δωδέκατη ημέρα της επιστροφής του από τη Λήμνο ο θεός έριξε τον Λυκάονα, γιο του Πριάμου, στα χέρια του Αχιλλέα, που ήταν γραφτό να τον στείλει στον Άδη.
Με 12 καράβια πήρε το δρόμο της επιστροφής ο Οδυσσέας. Επίσης δώδεκα ζωδιακές περιπέτειες έπρεπε να ξεπεράσει ο Οδυσσέας προτού φθάσει στην πολυπόθητη Ιθάκη:
Κριός: Στην χώρα των Κικώνων,
Ταύρος: Στην χώρα των Λωτοφάγων,
Δίδυμος: Ο Κύκλωπας Πολύφημος,
Καρκίνος: Στο νησί του Αιόλου,
Λέων: Στην Γη των Λαιστρυγόνων,
Παρθένος: Στο νησί της μάγισσας Κίρκης,
Ζυγός: Στην χώρα των Κιμμερίων,
Σκορπιός: Στο νησί των Σειρήνων,
Τοξότης: Η Σκύλα και η Χάρυβδη,
Αιγόκερως: Στο νησί του Ήλιου,
Υδροχόος: Στο νησί της Νύμφης Καλυψώς,
Ιχθείς: Στην χώρα των Φαιάκων.
Δώδεκα ήταν οι βασιλείς που αποτελούσαν το συμβουλευτικό σώμα του Αλκίνοου στο νησί των Φαιάκων. Φθάνοντας ο Οδυσσέας στην Ιθάκη -αφού πέρασε τις 12 δοκιμασίες-, έρχεται η στιγμή να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες στο παραδοσιακό αγώνισμα του Τόξου όπου ετοιμάζονται 12 πέλεκυς στην σειρά και ο υποψήφιος πρέπει να περάσει το βέλος από την οπή και των 12 πελέκων που ήταν στημένοι στην σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον.
Κάτι ανάλογο συναντούμε και στο μύθο του Περσέα όπου η αφετηρία του μύθου ξεκινά από το ζώδιο των Ιχθύων για να διανύσει ο Περσέας την ζωδιακή του πορεία (δεν έχουν διασωθεί τα στοιχεία των ζωδίων του Κριού και του Ταύρου που μάλλον αντιστοιχούν με κάποια ανάλογα κατορθώματα):
Δίδυμοι: Λαμβάνει τα «θεία» δώρα από τον Ερμή,
Καρκίνος: Η σφαγή της Μέδουσας,
Λέων: Ο Κήπος των Εσπερίδων,
Παρθένος: Ο Περσέας στην Αιθιοπία απελευθερώνει την Ανδρομέδα,
Ζυγός: Η μάχη με τον Φινέα,
Σκορπιός: Η εξολόθρευση των σκορπιών,
Τοξότης: Η εκθρόνιση του Πολυδέκτη,
Αιγόκερως: Ο θάνατος του Ακρίσιου,
Υδροχόος: Η μάχη με τις «γυναίκες της θάλασσας»,
Ιχθείς: Ο ψαράς Δίκτυς σώζει τον Περσέα βρίσκοντάς τον σε μια κιβωτό στην θάλασσα.
Επίσης ο Βελλεροφόντης παρουσιάζει στοιχεία με ανάλογη ζωδιακή δομή:
Ιχθείς: Γεννήθηκε ξεπηδώντας από την θάλασσα σαν ένας άνθρωπος-ψάρι.
Κριός: Ο θάνατος του αδελφού του Βέλλερου.
Ταύρος: Η άρνηση του ήρωα στο πάθος της Σθενόβοιας, σύζυγο του βασιλιά Προίτου.
Δίδυμοι: Ο Ιοβάτης στέλνει τον ήρωα να σκοτώσει την Χίμαιρα.
Καρκίνος: Το δάμασμα του Πήγασου.
Λέων: Ο θάνατος της Χίμαιρας.
Παρθένος: Η αποκάλυψη της πλεκτάνης από την Χρυσαύγεια.
Ζυγός: Η μάχη με τους Σόλυμους.
Σκορπιός: Η μάχη με τις Αμαζόνες.
Τοξότης: Η μάχη με τον στρατό του Ιοβάτη και ο γάμος με την Χρυσαύγεια.
Αιγόκερως: Η πτώση του από τον Πήγασο.
Υδροχόος: Το πέρασμά του στο βασίλειο του Άδη.
Ο Θησέας στους 12 άθλους σχετίζεται με τα 12 ζώδια ως εξής:
Κριός: Το ταξίδι για την Αθήνα.
Ταύρος: Ο Ταύρος του Μαραθώνα.
Δίδυμοι: Οι νίκες του Θησέα κατά των γιγάντων αδελφών Περιφήτη και Πευκοκάμπτη Σίνη.
Καρκίνος: Ο θάνατος του αγριόχοιρου της Φαίας, του κακούργου Σκείρωνα και της σαρκοβόρας χελώνας.
Λέων: Η αποκάλυψη του κήρυκα του Πάλλα Λέως για την συνωμοσία κατά του ήρωα.
Παρθένος: Η συνάντηση με τον Αιγέα και την Μήδεια.
Ζυγός: Η μάχη με τον Προκρούστη.
Σκορπιός: Η μάχη με τον Κερκύων.
Τοξότης: Το τράβηγμα του σπαθιού από την πέτρα.
Αιγόκερως: Η μάχη με τον Μινώταυρο.
Υδροχόος: Η επιστροφή του Θησέα και ο θάνατος του Αιγέα.
Ιχθείς: Ο Θησέας στην Κρήτη και η συνάντησή του με τον Μίνωα.
Ο Ιάσων στους 12 άθλους σχετίζεται με τα 12 ζώδια ως εξής:
Κριός: Οι ετοιμασίες για την αργοναυτική εκστρατεία.
Ταύρος: Στο νησί της Λήμνου.
Δίδυμοι: Η περιπέτεια στην χερσόνησο Κύζικο.
Καρκίνος: Η άφιξη στην Μυσία.
Λέων: Στις ακτές της Βιθυνίας, η μάχη με τους Βεβρύκους.
Παρθένος: Η συνάντηση με τον γέρο μάντη Φινέα.
Ζυγός: Ο μάντης Φινέας αποκαλύπτει στον Ιάσονα τους μελλοντικούς κινδύνους.
Σκορπιός: Η μάχη με τις Άρπυιες.
Τοξότης: Το πέρασμα από τις Συμπληγάδες πέτρες.
Αιγόκερως: Η συνάντηση με τις Στυμφαλίδες Όρνιθες.
Υδροχόος: Ο Ιάσων φθάνει στην Κολχίδα και μετά από μάχη με τον δράκο της σπηλιάς, παίρνει το Χρυσόμαλλο Δέρας.
Ιχθείς: Ο διαμελισμός του Άψυρτου.
Παρενθετικά, αξίζει να θυμόμαστε ότι στο ορθογώνιο τρίγωνο του Πυθαγόρα με κάθετες πλευρές 3,4 και υποτείνουσα 5, το άθροισμα όλων των πλευρών αποκαλύπτει τον τέλειο αριθμό δώδεκα.
Δώδεκα ήταν κατά τους Αλεξανδρινούς συγγραφείς οι Ώρες (εποχές) του έτους, θυγατέρες του Χρόνου και της Γαίας. Στους Ρωμαίους δώδεκα θεοί αποτελούσαν το δωδεκάθεό τους και Δωδεκάδελτος ονομαζόταν η αρχαία κωδικοποίηση του ρωμαϊκού δικαίου γραμμένη σε 12 χάλκινες πινακίδες Leges duodecim tabularum (ας μην ξεχνάμε όμως ότι στην ιστορία της αστρολογίας, πιο μπροστά δωδεκάθεο είχαν αποκτήσει οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ασσύριοι, οι Χαλδαίοι, οι Ελαμίτες, οι Χιττίτες και οι Ετρούσκοι).
Ο Ιανός είναι διπρόσωπος θεός των 12 μηνών και απεικονίζεται με 12 βωμούς κάτω από τα πόδια του. Δώδεκα ήταν και οι Αρουραίοι αδελφοί Frates Arvales, γιοι της θεάς Άκκας Λαυρεντίας και 12 ιερείς αποτελούσαν τον σύλλογο των Αρουραίων αδελφών που ιδρύθηκε προς τιμήν τους. Επίσης 12 ραβδούχοι προπορεύονταν του Υπάτου. Δώδεκα ήταν οι προφητικές λόγχες Hastae martiae που φυλάσσονταν σε μια αίθουσα στη Ρετζία, το μυθικό ανάκτορο του Νουμά στους πρόποδες του Παλατινού λόφου. Δώδεκα ήταν οι ιερές προφητικές ασπίδες που τις φύλαγαν οι Σάλιοι, οι ιερείς του θεού Άρη στην Curiam Saliorum, στην κορυφή του Παλατινού λόφου της Ρώμης και δώδεκα ήταν οι flamines minores, οι δευτερεύοντες ιερείς των θεών.
Περνώντας αργότερα στον Χριστιανισμό βλέπουμε ότι 12 ήταν και οι μαθητές του Χριστού: Σίμων, Πέτρος, Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης (γιοι του Ζεβεδαίου), Φίλιππος, Βαρθολομαίος, Θωμάς, Ματθαίος, Ιάκωβος (του Αλφαίου), Ιούδας (ο ονομαζόμενος Λεβαίος και Θαδδαίος), Σίμων ο Χαναναίος και Ιούδας ο Ισκαριώτης.
Υπάρχουν 12 καταγραμμένες εμφανίσεις του Χριστού μετά τον θάνατό του: στην Μαρία την Μαγδαληνή, στις γυναίκες της Γαλιλαίας, σε δύο μαθητές, στον Πέτρο, στους δέκα Αποστόλους, σε έντεκα Αποστόλους, σε επτά Αποστόλους και άλλους ψαράδες, σε 500 αδελφούς ταυτόχρονα, στον Ιάκωβο το νεώτερο, στον Στέφανο την στιγμή του μαρτυρίου του, στον Παύλο την στιγμή της μεταστροφής του και στον Απόστολο Ιωάννη.
Επίσης 12 δώδεκα είναι οι ευαγγελικές περικοπές που διαβάζουν οι ιερείς στον Εσπερινό την Μεγάλη Πέμπτη, γνωστές ως τα 12 Ευαγγέλια. Δωδεκαήμερο αναφέρεται η εορταστική περίοδος από τα Χριστούγεννα έως την παραμονή των Θεοφανίων. Δώδεκα είναι τα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως. Δώδεκα οι άρτοι της προθέσεως, βωμοί εκ 12 λίθων, 12 οι πύλες της ουράνιας Ιερουσαλήμ, 12 κόφινοι πλήρεις περισσευμάτων από την διατροφή των 5.000, και 12Χ12.000 = 144.000 οι «σεσωμένοι» στην Αποκάλυψη.
Κάτι ανάλογο φαίνεται και στην σχέση που υπάρχει στον πανάρχαιο μύθο του Αρθούρου (ο βασιλιάς Άρκτος) με τους 12 ιππότες της στρογγυλής τραπέζης καθώς και με το γιγαντιαίο ζώδιο που σχηματίζεται στην τοποθεσία του Γκλαστόνμπερυ:
Κριός: Ο Σερ Γκάγουεν, ο πρώτος ιππότης που μπήκε στο τάγμα των ιπποτών,
Ταύρος: Ο Σερ Έκτορ,
Δίδυμοι: Ο Σερ Κέϋ με τον Λόχοτ ή ο Γκάλαχαν που παίρνει την θέση του Λόχοτ,
Καρκίνος: Το πλοιάριο που βρίσκεται μέσα του ένα παιδί / Το πλοίο του Σολομώντα,
Λέων: Ο Σερ Λάνσελοτ
Παρθένος: Η Γκουήνιβερ,
Ζυγός: Το περιστέρι,
Σκορπιός: Ο Μόρντρεντ,
Τοξότης: Ο Αρθούρος,
Αιγόκερως: Ο Μάγος Μέρλιν,
Υδροχόος: Ο Πάρσιφαλ,
Ιχθείς: Ο Ιωσήφ της Αριμαθέας, ο γενάρχης του Αρθουριανού κύκλου.
Ο θρυλικός Αρθούρος συγκέντρωσε τους πιο εκλεκτούς Ιππότες, δηλαδή συγκέντρωσε τις δυνάμεις και τις ικανότητες που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο και που μέχρι τότε φθείρονταν σε άσκοπες διαμάχες. Έτσι δημιουργήθηκε η Στρογγυλή Τράπεζα. Αυτός ο κύκλος των 12 συνδέεται με τα 12 ζώδια και αντιστοιχεί στην προσωπικότητά μας. Γύρω της συγκεντρώνονται οι 12 πιο εκλεκτές όψεις της προσωπικότητάς μας. Και οι Ιππότες είναι οι 12 τύποι της προσωπικότητας που αναπτύσσουμε σύμφωνα με τις εμπειρίες που μάς προσφέρει η γέννηση κάτω από κάποιο ζώδιο.
Επηρεασμένοι σε αρκετά σημεία από το Χριστιανισμό, οι Μουσουλμάνοι και ειδικότερα οι Σιίτες πιστεύουν επιπλέον (κι αυτή είναι η διαφορά τους με τους Σουνίτες), α) Στους 12 δώδεκα Ιμάμηδες και β) Στην δικαιοσύνη και την ειρήνη που θα έλθει στον κόσμο από τον δωδέκατο Ιμάμη (ενώ τον Ιησού Χριστό [Ισά] τον θεωρούν ως προφήτη, πρόδρομο του Μωάμεθ, ο οποίος θεωρείται ο τελευταίος προφήτης του Θεού). Μετά τον θάνατο του προφήτη η καθοδήγηση των Μουσουλμάνων γίνεται με τους δώδεκα Ιμάμηδες, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα έλθει ξανά, φέρνοντας ειρήνη και δικαιοσύνη στον κόσμο.
Τον αριθμό 12 τον συναντούμε και στα χαρτοπαίγνια και κυρίως σε μια συνηθισμένη τράπουλα όπου βλέπουμε ότι υπάρχουν 12 φιγούρες. Αλλά και μέσα στα Ταρό -όπου υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές μεταξύ τους-, βλέπουμε τον αριθμό 12 μαζί με τους υπόλοιπους να εκφράζουν μια «μαγική σκέψη», η οποία είναι μακριά από την επιστημονική λογική. Διότι πρόκειται για μια γνώση αρκάνα (μυστικής κλείδας) που λειτουργεί με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από την αιτιοκρατία.
Εδώ κάνω μια επιπρόσθετη ανάλυση του 12 αναφερόμενος σε μία από τις 22 κάρτες της Μεγάλης Αρκάνα στο γνωστό Ταρό της Μασσαλίας. Η Μεγάλη Αρκάνα, αριθμός 12: Ο Κρεμασμένος: Αυτή η κάρτα συνδέεται με τους θυσιασμένους θεούς όπως τον Οντίν (είχε 12 ονόματα, δηλαδή 12 προσωποποιημένες ιδιότητες), καθώς επίσης με τον Όσιρι και με τον Ιησού Χριστό. Η κάρτα αυτή αντιπροσωπεύει το σύμβολο σωτηρίας και απολύτρωσης. Ερμηνευτικά, είναι η κάρτα της εξιλέωσης, είτε αναγκαστικής, είτε κατόπιν επιλογής, παραίτησης, αποπληρωμής χρεών και λησμονιάς του εαυτού μας.
Τέλος, στην Ψυχική Αλχημεία θεωρείται ότι η κάθαρση του «Εγώ» επιτυγχανόταν μέσω 12 φάσεων : Πύρωση, Συμπύκνωση, Στερέωση, Διάλυση, Πέψη, Απόσταξη, Εξάχνωση, Διαχώριση, Αποτέφρωση, Σήψη, Πολλαπλασιασμός και Προβολή.
Είδαμε λοιπόν πως ο αριθμός 12 συμβολίζει την ιστορία του ανθρώπινου γένους, ολόκληρο τον κόσμο και την διακυβέρνησή του, επειδή ο αριθμός 12 αντιπροσωπεύει τον χώρο και τον χρόνο. Παράλληλα το 12 θεωρείται πνευματικός αριθμός γιατί σχετίζεται με τον αληθινό, εσώτερο εαυτό μας, ο οποίος αποτελεί την θεϊκή μας ουσία. Και με τον αριθμό 12 ολοκληρώνουμε έναν κύκλο με όλες τις αστρολογικές εμπειρίες που έχουμε βιώσει μέσα σε αυτόν.
Παρόλα αυτά, η μικρή μονογραφία που διαβάσατε για τον αριθμό 12 δεν θα ήταν πλήρης εάν παρέλειπα να αναφέρω ακροθιγώς το Δωδεκάεδρο, το οποίο -σύμφωνα με την κοσμολογία του Πλάτωνα- θεωρείται γεωμετρικό στερεό, σαν φιγούρα με 12 πρόσωπα, τρισδιάστατη γεωμετρική μορφή με 12 όψεις.
Όπως βλέπετε το δωδεάεδρο περιέχει 12 πενταγωνικές έδρες, 20 κορυφές και 30 ακμές. Και κατά τον Πλάτωνα την διάταξη αυτή είχαν χρησιμοποιήσει οι αρχαίοι θεοί για να ρυθμίσουν τους αστερισμούς του ουρανού.
Σύμφωνα με τον G.M.C. Wagemans το δωδεκάεδρο υπήρξε και ρωμαϊκό αστρονομικό όργανο μέτρησης της γωνίας του ηλιακού φωτός, που με αυτό υπολόγιζαν με ακρίβεια την εποχή της άνοιξης και του φθινοπώρου.
Επειδή κάπου εδώ θα πρέπει να ολοκληρώσω, αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες για το δωδεκάεδρο το αναφέρει ο Ευκλείδης στην Πρόταση 17 του 13ου βιβλίου των Στοιχείων (XIII.17). Και σύγχρονες πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας του δωδεκάεδρου μπορείτε να βρείτε στην θεωρία του Βίλχελμ Ράιχ περί οργόνης. Τέλος, εφαρμογές του δωδεκάεδρου υπάρχουν σε σύγχρονες κατασκευές υλικών νανοτεχνολογίας από ανθεκτικά μόρια φουλερένιων.
Αν βρήκατε το άρθρο μου ενδιαφέρον και θέλετε να το αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας, πατήστε ΕΔΩ
Σας ευχαριστώ πολύ.
Αθήνα, 03 Ιουλίου 2021
© Μιχάλης Βροντάκης
Πατήστε ΕΔΩ για επιστροφή στην κεντρική σελίδα